کد مطلب:71251 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:407
بعد از آن مردم ناظر بودند كه پیامبر صلی الله علیه و آله بر فراز آن منبر ایستادند و به امیرالمؤمنین علیه السلام دستور دادند بالای منبر بیاید. آنحضرت نیز بالای منبر رفته و یك پله پایین تر در طرف راست پیامبر صلی الله علیه و آله ایستادند. سپس آنحضرت نگاهی به سمت راست و چپ جمعیت نمودند و منتظر شدند تا مردم كاملاً جمع شوند و آرام شوند. پس از آماده شدنِ مردم، پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله سخنرانیِ تاریخی و آخرین خطابه ی رسمی خود را برای جهانیان آغاز كردند. [صفحه 11] سخنرانی پیامبر صلی الله علیه و آله در غدیر با شیوه ی خاص آن كه دو نفر بر فراز منبر در حال قیام دیده می شدند حدود یك ساعت طول كشید. این بیانات حضرت در یازده بخش قابل ترسیم است: در اولین بخش سخن، آنحضرت حمد و ثنای الهی بجا آورده و صفات قدرت و رحمت حقتعالی را ذكر فرمودند، و به بندگی خود در مقابل ذات الهی شهادت دادند. در بخش دوم تصریح فرمودند كه باید فرمان مهمی درباره ی علی علیه السلام ابلاغ كنم، و گرنه رسالت الهی را نرسانده ام و ترس از عذاب خدا دارم. در سومین بخش، آنحضرت امامت دوازده امام بعد از خود را تا آخرین روز دنیا با عمومیت ولایت آنان بر همه ی انسانها، و در طول زمانها و در همه ی مكانها، و نفوذ كلماتشان در جمیع امور اعلام فرمودند. در بخش چهارم خطبه، پیامبر صلی الله علیه و آله بازوان امیرالمؤمنین علیه السلام را گرفتند و آنحضرت را از جا بلند كردند و در این حال فرمودند: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ، اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ». سپس كمال دین را با ولایت ائمه علیهم السلام اعلام فرمودند. در بخش پنجم، حضرت صریحاً فرمودند: «هركس از ولایت ائمه علیهم السلام سرباز زند اعمال نیكش سقوط می كند و در جهنم خواهد بود». بعد از آن شمه ای از فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام را متذكر شدند. [صفحه 12] در مرحله ششم، پیامبر صلی الله علیه و آله با تلاوت آیاتی از قرآن در رابطه با عذاب الهی و لعن دشمنان دین، فرمودند: «منظور از این آیات عده ای از اصحاب من هستند كه مأمور به چشم پوشی از آنان هستم، ولی بدانند كه خداوند ما را بر معاندین و مخالفین و خائنین و مقصرین حجت قرار داده، و اغماض نسبت به آنان در دنیا مانع از عذاب آخرت نیست». سپس بیزاری خود را از گمراه كنندگان امت اعلام فرمودند و اشاره ای هم به «اصحاب صحیفه ی ملعونه» و غاصبین مقام امامت نمودند. در بخش هفتم، حضرت تكیه ی سخن را بر اثراتِ ولایت اهل بیت علیهم السلام قرار داده فرمودند: «اصحاب صراط مستقیم در سوره ی حمد شیعیان اهل بیت هستند». سپس آیاتی درباره ی اهل بهشت را به پیروان آل محمد علیهم السلام، و آیاتی درباره ی اهل جهنم را به دشمنان آل محمد علیهم السلام تفسیر فرمودند. در بخش هشتم مطالبی اساسی درباره ی حضرت بقیة اللَّه الاعظم حجة بن الحسن المهدی ارواحنا فداه فرمودند و آینده ای پر از عدل و داد به دست امام زمان عجل اللَّه فرجه را به جهانیان مژده دادند. در بخش نهم مردم را به بیعت با خود و سپس با علی علیه السلام دعوت نمودند و آن را از طرف خدواند و بیعت با حقتعالی دانستند. در دهمین بخش، پیامبر صلی الله علیه و آله درباره ی كیفیت بیان احكام الهی در آینده ی مسلمین فرمودند: چون بیان همه ی حلالها و حرامها توسط من امكان ندارد، با بیعتی كه در باره ی امامان علیهم السلام از شما می گیرم حلال و حرام را تا روز قیامت بیان كرده ام، یعنی بیان ایشان در حكم بیان من است. بالاترین امر به معروف و نهی از منكر را نیز، تبلیغ پیام غدیر درباره ی اطاعت از امامان علیهم السلام و نهی از مخالفتشان دانستند. [صفحه 13] در آخرین مرحله ی خطابه، بیعتِ لسانی انجام شد و حضرت فرمودند: «خداوند دستور داده تا قبل از بیعت با دست، از زبانهای شما اقرار بگیرم». سپس مطلبی را كه خلاصه ی آن اطاعت از دوازده امام علیهم السلام و عهد و پیمان بر ثابت قدم بودن و بر رساندن پیام غدیر به نسلهای آینده و غائبان از غدیر بود برای مردم گفتند و مردم آنرا تكرار كردند. كلمات نهایی پیامبر صلی الله علیه و آله دعا برای اقرار كنندگان و نفرین بر منكرین اوامرش بود و با حمد و سپاس خداوند خطابه را به پایان رساندند.
انتظار مردم به پایان رسید. منادیِ پیامبر صلی الله علیه و آله ندا داد تا مردم جلوی منبر اجتماع كنند، و با آماده شدن صفها نماز را به جماعت خواندند.
صفحه 11، 12، 13.